|
GELENEKSEL
MEYVECİLİK
TURUNÇGİL
YETİŞTİRİCİLİĞİ
Dünya’ya Turunçgil dediğimiz üç
yapraklı, mandarin, turunç, portakal,
altıntop(Greyfurt) ve limon gibi meyve
ağaçları Asya’dan (Çin, Güneydoğu Asya
ve Hindistan) yayılmış ve birçok ülkede
yaygın bir şekilde yetiştirilmeye
başlanmıştır.
Genel olarak sıcaklığın eksi dört(-4
ºC)’nin altına düşmediği her iklimde
ticari ve tarımsal anlamda
yetiştirilebilen bir bitki türüdür.
Türkiye’de 2,5 milyon tona ulaşan
narinciye meyvesi üretimi Akdeniz
bölgesinde, Eğe’de ve Karadeniz’in
belirli bölümünde yetiştirilmektedir.
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin
Güzelyurt bölgesini de buna
ekleyebiliriz.
Ülkemizde en çok limon, portakal,
mandarin yetiştirilmektedir. Bunların
ihracatı da ülkeye önemli bir ticari
girdi sağlamaktadır.
Turunçgilde iklim, toprak, gübreleme,
ilaçlama, budama ve diğer bakımlar
sınırlılıklar getiren önemli faktörler
olmakla birlikte en önemli faktör; iklim
olarak karşımıza çıkar. Turunçgilin
istediği iklim şartları yoksa diğer
şartların olması bir şeyi değiştirmez.
İklim şartlarının tam sağlanamaması
durumunda karşımıza meyve kalite ve
verimliliği sorunun ortaya çıkarır. —4
ºC.’nin altında iklim şartları
sağlanamıyorsa çok aşırı sıcaklarda da
iklim şartları sağlanamaz. Sıcaklığın
sürekli 50 ºC.’nin civarı ve üstü olan
bir sıcaklıkta da yetiştiricilik zora
girer.
Anamur yöremiz turunçgil yetiştiriciliği
için uygun iklim şartlarını
sağlamaktadır. Sıcaklığın -4 ºC.’nin
altına düştüğü pek nadir görülür.
Ortalama olarak alt sıcaklık sınırı
şubat ayında 14,7 ºC. Üst sıcaklık
ortalaması da ağustos ayında 35,2 ºC.’yi
aşmamaktadır.
İlçe iklimi karakteristik Akdeniz
iklimidir. Yazlar sıcak ve kurak,
kışları ılık ve yağışlı geçer. Yıllık
yağış miktarı 1032 M3'dür.Yıllık
ortalama yağışlı gün sayısı ise 75
gündür.
Yağış getiren su buharı yüklü Rüzgârlara
ve deprosyanlara açık olan Anamur’a
yağışlar genelde yağmur olarak düşer.
Hava sıcaklığı sıfırın altına (eksi
derecelere) çok az düşer. Sıcaklığın
sıfıra düştüğü zamanlarda tarımla sebze
ve meyve üretimi ile uğraşanların tedbir
almalarını gerektirir. Seralar ısıtma ve
yağmurlama sistemi ile donma etkisinden
korunmaya çalışılır.
Bazen dolu yağdığı zamanlar da vardır.
Bu yağışlar seralar için ve sebze
ziraatı için zararlı yağışlardır. Ancak
bu durumda çok yoğun olarak yaşanmaz.
En fazla yağış alan ay Şubat ayıdır.
Ortalama değer 271 mm.’dir. Kurak aylar
ise Temmuz ve Ağustos aylarıdır. Nadiren
bu aylarda yağış düştüğü de olur. Bu
aylarda Anamur’da sıcaklık 30–35 derece
civarındadır. En sıcak ay ortalaması
Temmuz ayında 27,5 derece civarındadır.
En soğuk ay Ocak’tır. Ortalama sıcaklık
bu ay da 9 derece civarındadır. Dağlarda
kış ortalaması 9, yaz ortalaması 29
derecedir. Küresel ısınmaya bağlı olarak
bu değerlerde zaman zaman değişmeler de
gözlenmektedir. 1980 yılında tespit
edilen değerlerde kış ortalaması 12, yaz
aylarında 34 derce olmuştur. Üstelik 12
defa don olayı yaşanmıştır. 1991 yılında
ise bu değerler Temmuz ayında 34 derce
olurken, Ağustos ayında 43 dereceye
kadar çıkmıştır.
Kentin doğu ve Kuzey kısımları yüksek
dağlarla çevrili olduğundan kuzeyin sert
esen rüzgârlarını hiç görmez. Bundan
dolayı bir mikrokılima havası oluşur.
Mikrokilima özelliği muz
yetiştiriciliğinin yanı sıra turunçgil
yetiştiriciliği için de uygun iklim
şartını sağlamaktadır.
Narinciye ağaçlarının en sevdiği iklim
şartları ortalama sıcaklığın 13 ºC.’nin
altına, 39 ºC.’nin üstüne çıkmadığı
iklim şartlarıdır. Bu iklim şartları da
en iyi Anamur’da sağlanmaktadır.
Geçmiş yıllar içinde ihracatın düşük
olması ve meyvelerin değer bulmaması
yüzünden birçok üretici turunçgil
bahçelerini sökmek zorunda kalmış ve
yeni tarım ürünlerine yönelmiştir.
Anamur’un engellerinin en başında
gelenlerden birisi de ulaşımdır. Sorun
çözülmeyince yetiştirilen Turunçgillerin
pazara ulaşımında zorluklar halen devam
etmektedir.
İklim şartı sağlanan yöremizde; toprak
zaten verimli olup diğer turunçgilin
istediği gübreleme, ilaçlama, budama ve
diğer bakımlar da yetiştiricinin bilgi
tecrübe ve ilgisine kalmaktadır.
|
Başa
Dön 
