HAYVANCILIK

ANAMUR’DA ZİRAAT ve HAYVANCILIK

                                                                                                    Ahmet CENGİZ
(Türkçe Öğretmeni)

Anamur'un geçim kaynağı olarak ziraat, hayvancılık, orman ve son zamanlarda turizm işletmeciligi olmak üzere, dört ana bölümde toplanır. Bunların içinden, çok önemli olan ve Anamur'un hem eski hem de geniş bir kitleye hitap eden, ziraat ve hayvancılıktan bahset­mek istiyorum.

Toros dağları Akdeniz'e paralel olarak uzanır. Bazı yerlerde hemen denize dik indi­ginden ekime elverişli saha bulmak mümkün değildir. Bunlardan nasibini alan yörelerden biri de Anamur ve çevresidir.

Anamur verimli toprakları olan; fakat ge­nişligi olmayan küçük bir düzlüge sahiptir. Bu nedenledir ki, yılda iki mahsül kaldırıl­maktadır. Ne yazık ki, bu daracık sahada çar­pık bir şehirleşme nedeniyle yavaş yavaş be­ton yığını haline geliyor.

Geçimlerini ziraat ve hayvancılıkla saglayan Anamur halkının zor durumlar içinde ol­dugu bir gerçektir. Bunun sebeplerini şu şekilde açıklamamız mümkündür : Öncelikle Anamur ihracat merkezleri olan Mersin ve Antalya'ya çok uzak. Bununla birlikte yollar da oldukça bozuk. İllere yakın çevrelerde yetişen ziraat ürünleri aynı şartlar altında Anamur'da yetişmesine rağmen, daha iyi kali­tede oldugu halde, oralardan daha ucuza mal olmaktadır. Bu­nun sebebi de tüccar nakliye masrafrını kur­tarmak için Anamur'daki ziraat mahsulüne daha düşük fiyat ver­mektedir. Üretici ken­disi oralara gotürürse yine ambalaj ve nakliye ücreti, çalışanlarımızı bir hayli mağdur etmektedir. Bütün bunların yanında bu­ralarda yetiştigi halde iç piyasada pazarlana­mayan ziraat ürünlerinin ithal edilmesi üre­ticilerin veya tarım işçilerinin hiç bir sosyal güvencesinin olmaması; iktidarlar tarafından desteklenmemesi Anamur'daki ziraatçılığı  olumsuz yönde etkilemiştir.

Anamur dağlık ve ormanlık olması nede­niyle koyun yetiştirmeye elverişli degildir. Keçi yetiştirmeye elverişli oldugu halde birçok ormanlık yörenin korunmaya alınması nedeniyle köylüler keçilerini satmak zorunda kalmışlardır. Bir kısmı besiciliğe yönelmiş olsa da, yöremizde hayvan­cılığı gittikçe azaldığı görülmektedir.

Genel bir bakıştan soma ziraat ve hayvancılık konusunda uzmanlarada başvurarak yapılan bir araştırmayla şu sonuçlara vardık.

Ziraat   Mühendisi Gürsel CENGiZ ziraatçilik konusunda sorula­rımızı yöremiz açısından degerlendirdi: “Ziraatcılık yakın zamana kadar ilkel metodlarla  yapılıyordu. Bu yüzden  de birim alanından alınan ürün daha azdı. Bunu şu sebebe baglayabiliriz. Anamur'da kişi başına düşen ekilebilir arazi miktan azdır. Traktör gibi geliştiril­miş ziraat aleteri alması, bu şekildeki çiftçile­ri kurtaramayacaktır. Başkasına ücret karşılığı yaptırmasıda pahalıya mal olacağından kendi imkanları ile ziraatçilik yapmaya çalışmakta­dır. Tabi ki bu da az ve kalitesiz ürün alınmasına neden   olmaktadır.

Günümüzde birçok çiftçimiz yeni teknik­lerle birim alanında alınan ürün miktarını arttırmıştır. Bunun başında seracılık gelmektedir. Yöremizde seracılık, iklim şartları nedeniyle üreticinin en önemli geçim kaynağı olmuştur. Günden güne gelişen tohum, gübreleme, ilaç­lama ve sulama sistemlerinin yeni tekniklerle yapılması seracılığın önemini daha da artırmıştır. Seracılıkta karşılaşılan en buyük prob­lem, nakliyedir. Mersin ve Antalya gibi buyiik sebze ve meyve hallerinin bölgemize uzak oluşundan, Anamur halininde çeşitli nedenler­Ie hizmet verememesinin de dolayı pazarlama işinde çeşitli zorluklarla karşılaşılmaktadır. Mersin ve Antalya hallerinde satılan ürünleri­mizin nakliyenin pahalı olması, kesintilerin fazla oluşu sebebiyle kazancın % 25’i kaybedil­mektedir.

Yöremizin en eski ve ana geçim kaynağı muz ve yer fıstığıdır. Ne yazık ki bölgemizde, en kaliteli olarak yetişen bu ürünlerin önemi­nin artırılması için, gelen hükümetlerin hiç bir destek ve teşvik yapmadıkları gibi; dışarıdan da ithal etmişlerdir. Girdilerin çok fazla artması sebebiyle bu ürünlerden elde edilen kazanç düşmüştür. Bu ürünlerin değerini kaybetmesinden soma üretici muz ve yerfıstığı yerine kazancı daha yüksek ürünler üretmeye başlamıştır. Bu ürünlerin başında sebzecilik ve çilek üretimi gelmektedir. Çiftçilerimizin ümit kapısı haline gelen çilek üretiminin teşvik edil­memesi desteklenmemesi halinde muz ve yer­fıstığı gibi üreticimizin geçim kaynağı olmak­tan çıkacaktır.

İlçemizde kaliteli bir şekilde yetişen narenciye ürünleri de halkımızın diğer geçim kaynaklarından biridir. Narenciye ürünlerinde ihracatın az olması, iç pazarda da tüketilmemesi sebebiyle iyi kazanç sağlanamıyor. Kazanamayan üreticide imar ve bakım işine önem vermemektedir. Bu nedenle de üretim azalmaktadır. Bir zamanlar çiftçilerimizin birçok emeklerle ve ümütle bakıp büyüttüğu limon bahçeleri sökülüyor; yenisi de dikilmiyor.

Arıcılık yöremizde birçok kişinin ilgisini çeken bir uğraştır. Ne yazık ki bu kişiler he­vesle başladığı bu işi hayal kırıklığı ile bırakmak zorunda kalıyor. Yöremiz arıcılığı elve­rişli olmadığı gibi teknik arıcılık yapılmıyor. Böylece ziraai ilaçlamaların çok sık yapılması dolayısıyla arıların zehirli ilaçlardan olümü, arıcılığı olumsuz yönde etkiliyor. Yaz aylarında Toros yaylaları kısa bir süre ciçek mevsimi yaşar. Yöremizin kovanları buraları taşıdığından bal için gerekli olan bal özünü arılar kısa bir zaman içinde almak zorunda kalıyor. Yaylalar da yetişen yoncalar bal özü bakımından zengin olmasma rağmen yöremizdeki yerli arıların hortumları kısa olunca çiçeklerden pek fazla yararlanamamaktadır.

İlçemizin ulaşılabilinecek hayvan potansiyeli; 25000 koyun, 55000 keçi, 14000 Sıgır, 60000 kanatlı olup genelde yerli ırklardan oluşmaktadır.

Yerli ırklar yöremiz şartlarına dayanıklı olma­sına ragmen verimleri çok düşüktür. Yerli ırkların ıslahı yönünde son yıllarda bilhassa sığırcılıkta, suni tohumlama yurt dışından damızlık düve ithali gibi bazı olumlu çalışmalar yapılmakta, verimli neticeler alınmaktadır.

İlçemizde ormanların korunması amacı ile bazı yasakların getirilmesi keçi yetiştiriciligini geriletmekte, bunun yerine kaliteIi koyun ırkları ile koylülerin bu zararları giderilmeye çalışılmaktadır. İlçemizdeki büyük baş hayvancılık ise genelde aile işletmeciligi şeklinde olup ailelerin kendi ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde yapılmaktadır. Son yıllarda tüketimin artması, taleplerin fazlalaşması nedeniyle bilhassa besicilik üzerine bazı modern besihaneler faliyete geçmiştir. Yine devlet tarafmdan yürütülen suni tohumlama programlan ile kaliteli ırk bogalardan alınan tohumlarla inekler tohum­lanmakta, yüksek verimli melez ırk sıgırlarının sayısı artmaktadır. Yine Ziraat Bankası ve Tarım Kredi Kooperatifleri kanalı ile yurt dışın­dan ithal edilen yüksek verimli damızlık dü­veler yetiştiricilere dağıtılarak ıslah çalışmaları sürdürülmektedir. Projeli besihane yapanlara % 25 destekleme primi verilerek, hayvancılık teşvik edilmeye çalışılmaktadır.

Tavukçuluk yapan işletme sayısı çok az olup, sadece et yönünden üretim yapılmaktadır. İlçemizdeki tü­ketime cevap verememektedir. Yumurta üreti­mine yönelik çiftlik bulunamamaktadır. Bütün bu olumsuzlukların yanında Anamur, her bakımdan, herşeyi ile birlikte kendisine fazlasıy­la yetecek ziraat ürünlerine sahiptir. Dört mevsimde her türlü sebzesi bulunmaktadır. Büyük illere oldukça uzak şirin ilçemiz kalkınmak istiyor. Daha dogrusu il olmak istiyor.

İLÇEMİZDEKİ HAYVAN VARLIĞI (*)

İlçemizin Hayvan Mevcudu 

Elde Edilen Hayvansal Ürünler           

İlçemizdeki Kovan Sayısı ve Bal Üretimleri 

İlçemizdeki Kanatlı Sayısı ve Yumurta Üretimleri

Hayvan Aşılamaları

Aşılamaları yapılmıştır.

(*) Kaynak: http://www.anamurtarim.gov.tr