CELAL ÇETİN

Kızılaliler Köyünde l948 yılında doğdu. İlkokulu kendi köyünde bitirdi.

Ortaöğrenimini Anamur’da tamamladı.
 

Celal ÇETİN Meslek hayatına imamlık yaparak başladı.

Antbirlik depolar kontrol memurluğu, Belediye zabıta memurluğu,

Belediye zabıta komiser muavinliği, Belediye zabıta komiserliği,

Belediye zabıta amirliği,

Belediye elektrik su - otobüs işletmeciliği servis amirliği, Belediye hal idare amirliği

Belediye gelir servis amirliği,

Belediye su tahsildarlığı,

Ozel idare koy bürosu şefligi,

Ozel idare memurluğu,

Ozel idare müdür vekilliği,

Kaymakamlık mahalli idareler büro şefliği,

Kaymakamlık Köylere Hizmet götürme birliği yazı işleri müdürlüğü, l994 yılında emekli olmam sonucunda CHP İlçe Başkanlığı,

l996 tarihinde Anamur Muhtarlar Demeği Başkanlığı görevlerinde bulundu.

2004 yılında CHP İl Genel Meclis Üyeliği yaptı. Halen Muhtarlar Derneği başkanlığını sürdürüyor.

Celal ÇETİN’in iki kitabı bulunmaktadır. Bunlar “Çatlamış Hayat” ve “Kırılıp Dökülen Hayat” adlarını taşıyor.

ÇATLAMIŞ HAYAT’IN ÖNSÖZÜ

Toplum, Türkiye gerçeklerine uygun olarak yönetilmediği nedeniyle, insanlar, birey olarak, insan olmanın ölçüsü olan, değer ve güven yok olmuştur.

12 Eylül 1980 sonrasında, toplumun bir kesiminin, alın tersiz ve emeksiz para kazanma yolları ders kitabı gibi öğretilmiş ve bu olumsuzlukların adı çağ atlama olmuştur.

Toplumda insanların ahlaklı olabilmesi için bilgiye ihtiyacı vardır, bu bilgi, insanlarımıza verilmesi, o zaman nedense düşünülmediğinden, toplumda ahlak değerlerimiz yok oldu.

Bu nedenle, faydalı ve olumlu konular, zulme dönüştürülüp, toplumda bir kesim, insana ilaç yerine zehir imal edip, insan hayatını çatlatmıştır.

İnsanlar kendi doğduğu ülkedeki toplumun, kendi içindeki kültürünü alır ve öyle yaşar. İşte bu çatlayan hayatta, Türkiye gerçeklerine uygun olarak alınması istenen bu kültür yok olmuş ve hayatımız çatlayan bir toprak haline gelmiştir.

Bu hayatın penceresinden bakarak, ÇATLAMIŞ HAYAT ismindeki, şiir kitabımı yazmış olduğumdan, gururu ve mutluluk duyar, okuyucularıma sağlık ve mutluluk dilerim.

01.01.2005

Celal ÇETİN
 

ÇATLAMIŞ HAYAT KİTABINDAN
 

BİRİCİK ANAM

Babam çocukken, beni çok döverdi.

Anam üzerime kol kanat gererdi.

Çocuğu dövme diye, bağırıp söylerdi.

Suçum olsa anam babamdan gizlerdi.
 

Anam öldü, baba elinde çaresiz kaldım.

Babalar ana gibi olmuyor, öyle gördüm.

Çocuktum ama, babamdan ben çok korkardım.

Babam döver diye, yollara bakar ağlarım.
 

Celal ÇETİN (Çatlamış Hayat, Sf:42)
 

ANALARIMIZ

Çocukların anası, benim yarim

Hem de hayatta o benim karım.

Elinden üç öğün yemek yerim.

Kadınlar, benim canım anam.
 

Kadınlarımız, vurulan yüke dayanır.

Kadınlar, zorluklara göğüs gerer.

Onlar yok olduğu zaman aranır.

Erkekler onlara tokat savurur.
 

Celal ÇETİN (Çatlamış Hayat, Sf:43)

KIRILIP DÖKÜLEN HAYAT’IN SUNUŞU
 

Biz bu dünyada, çok kısa yol yürüyen ve kara toprağı kiralayan, birbirinden farkı olmayan bir yolcuyuz.

Bizler Türk insanı olarak, belli bir dini görüşü aynı zamanda, sosyal ve siyasal görüşü olan birer bireyiz. Yaşarken bu önemli unsurları, kendi üzerimize tesis ederiz. Kısa yolculuk böyle gelir, böyle geçer.

Yenilikçi hayat tarzının karşısına zaman zaman gelenekçi bir zümre çıkar ve eleştirir. Fakat eleştirdiği neyse o eleştirdiğinden de faydalanmak ister ve faydalanır.

Bu gelenekçi zümre, yüksek seviyeli olan, İslam dinimizi tamamen politika unsuru yapan ve dinimizi çıkar pahasına kalıplaştıran ve özünden uzaklaştıran kişilerin çoğunlukta olması beni üzüyor.

Sosyal ve siyasal hayatta da, insanların güvenebileceği, inandırırcı bir ortam bulunmuyor ve görülmüyor, hatta insanlar susturuluyor, güç kimin elinde ise düdüğü eline alıp o çalıyor.

Bu geçen kısa yolculukta, olumsuzlukları, güzellikleri dile getiren, bu Kırılıp Dökülen Hayat adlı şiir kitabını, fikri, siyasi ve İslam medeniyeti ile ilgili yazmış bulunmaktayım. Bu kitabı sizlere armağan ederken, cumhuriyetimizin aydınlığı hep üzerinize doğsun dileklerimle, saygılar sunarım.
 

11.04.2006

Celal ÇETİN

KIRILIP DÖKÜLEN HAYAT KİTABINDAN

PASLANMIŞ BİR HAYAT

Gecem gündüzüm bir oldu, uykum gelmiyor.
Gece ile gündüz, bana bir şey ifade etmiyor.
Gam ve kasavet, benim yüreğimden gitmiyor.
Bende can kalmadı, sanki nefesim tükeniyor.

Parçalanmış bir hayat, sanki neyi ifade ediyor.
Bu hayat, ancak çilesi ile bitiriyor.
Bendeki bu dert, beni yiyip tüketiyor.
Yaşadıkça, bu hayatta dertler beni bekliyor.

Gönlüm hayata küsmüş, hiç gülmüyor.
İçimde bir isyan sesi var, içim kan ağlıyor.
Gönlüm hiç hoş değil, benim yüzüm gülmüyor.
Bende can kalmadı, benim bedenim solmuş ölüyor.

Celal ÇETİN (Kırılıp Dökülen Hayat, Sf:204)


SEVDASIZ HİÇ YAŞANIR MI?

Beni bu sevdaya, sen neden saldın.
Bende can kalmadı, benim canım aldın.
Sen beni, böyle neden sevdalandırdın.
Bana dert verdin, neden derman vermedin.

Ben sevdalanıp, sevdama sarıldım.
En güzel günlerimde, ben yalnız kaldım.
Sevdama ben bülbülle haber saldım.
Yaşadıklarımı anlatıp, sevdama sarıldım.

Bana bu sevda, derman verip dert vermesin.
Benim aşk kokan yatağımda, dert yatmasın.
Sevdiğime kavuşmadan, Allah benim canım almasın.
Sevdiğim gelmeden, benim mezarıma kimse toprak atmasın.

Celal ÇETİN (Kırılıp Dökülen Hayat, Sf:205)